Dziś mija 25 rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej (9.10.1936-7.03.1997), patronki III LO w Sopocie, niezwykłej artystki…

Dziś mija 25 rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej (9.10.1936-7.03.1997), patronki III LO w Sopocie, niezwykłej artystki…

Agnieszka Osiecka zapytana przez dziennikarza kim jest w tej mnogości ról, które pełni, odpowiedziała – Poetką. Była nią przede wszystkim, ale także prozaiczką, autorką spektakli telewizyjnych i teatralnych, felietonistką, krytyczką filmową, była osobą niezwykłą! twórczą, pracowitą i do końca nienasyconą, dlatego w tak wielu formach dzisiaj możemy ją odnaleźć.
Napisała ponad dwa tysiące tekstów piosenek!

Warto zatrzymać się i zastanowić nad przesłaniem Agnieszki Osieckiej , wciąż bardzo aktualnym:

„Przyjaciele moi i przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej: „przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu”. Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: „Przepraszam, musiałam pomylić adres…” I pstryk, iskierka gaśnie.”

I wspomnieć jej pożegnalny song:

Jeszcze zdążę wam zaśpiewać, opowiedzieć,
jeszcze zdążę posadzić drzewa cudowne, zielone.
Jeszcze zdążę zapomnieć i wspomnieć, znowu nie wiedzieć.
I znajdę czas na śmiech, rozpacz, słowo.

We mnie tłucze się wiatr i śpiewa róg,
posłuchajcie, posłuchajcie:
litanię dla skowronka już pisze Bóg.
Posłuchajcie, posłuchajcie
już przystanął z ciekawością czas.
Żegnam was. Żegnam was.

Jeszcze zdążę was przytulić i odtulić,
jeszcze zdążę otworzyć ściany cudowne w purpurze.
Jeszcze zdążę rozkwitnąć, zaszumieć, znowu się zgubić.
I znajdę czas na strach i na nadzieje płowe.

We mnie tłucze się wiatr i śpiewa róg,
posłuchajcie, posłuchajcie:
litanię dla skowronka już pisze Bóg.
Posłuchajcie, posłuchajcie
już przystanął z ciekawością czas.
Żegnam was. Żegnam was.

Źródło: strona internetowa Fundacji Okularnicy